Një djalë pakistanez sakrifikon veten duke ndaluar një kamikaz mysliman…

Një djalë pakistanez sakrifikon veten duke ndaluar një kamikaz mysliman, i cili shpërthej me të duke shpëtuar një mori të madhe njerëz në kishë teksa luteshin

Nga Rino Cammilleri

Në kryeveprën e tij të pavdekshme, Letrat e Berliche, Clive S. Lewis vënë në gojën e tij djallin i cili është protagonisti që paralajmëron të pazakontën ndaj nipit të tij Malacoda, nxënës i tij. Ky i fundit bëri bujë për të nxitur luftëra në mesin e njerëzve, por mësuesi i tij e rrihnin atë duke i thënë se ai nuk e kishte kuptuar asgjë: dhe është paqja që, si pikëpamja e djajve, që mbledhë
frutat më të mira.
PUNA – TUNDIMI MË I MIRË KUR NDËRGJEGJA ËSHTË E QETË
Në luftën por edhe, në përgjithësi, në situatat e kohët më të vështira, del se ajo është e vërtetë në çdo njeri. Janë situatat e atilla për të provokuar shpërthime të heroizmit të vërtetë, solidaritetin, bujarisë, vetë-mohimit. Disa, natyrisht, ndërsa për të tjerat e kundërta është e vërteta. Por me keqardhje është, për Berlichen, që si në gjendje plogështie dhe në gjendje të mirë është tunduar për të punuar më mirë dhe për të marrë të korra më të madhe. Atëherë kur ndërgjegja është e qetë, dhe jo kur ajo është vigjilent. Në fakt, është Lindje e dobësuar, «e ngopur dhe
e dëshpëruar,» që sigurisht shumë pjesë mendore kanë lindur të sëmura dhe janë gjarpëruar. Në një artikull të mëparshëm kemi biseduar për «ideal» qesharake dhe të kota që shtyjnë të rinjtë tanë,
të bëhen»djem» në pragun e moshës së mesme. Djali-imagjinarë është, kubisti, këngëtar i ç›thurur, ai lodër. Sot ka perspektiva të tjera, sigurimi shëndetit dhe moralit, është i dekurajuar, i fyer dhe i penguar gjithnjë, madje edhe me forcën e Ligjit. Në situata të tjera, jashtë Perëndimit sëmundja (mendore), mungesa»paqes» do të thotë se natyra artificiale nuk mund ta parandaloj, rimerr kursin e tij dhe forcën e rrethanave duke arritur kulmin të idealeve të vërtetë e njeriut, njëjtë si gjithmonë. AKASH BASHIR Rasti i Akash Bashir, pakistanez, po me të vërtetë «djali» as 19-vjeçar. Më shumë gjasa klubet e natës i ka parë vetëm nëpërmjet televizionit (falë satelitit) dhe e vetmja palestër që kishte njohur ishte ajo në oratorin e Salezianëve. Në fakt, Akash ishte një i krishterë që kishte studiuar pranë Salesianëve në Lahore, në Instituti Teknik të Yuhannabad. Por, në anët e tija nuk ekziston «paqja», dhe një i krishterë si ai duhet të fle me një sy hapur, ose duhet të qëndrojë si bust ne klubet e natës ose duhet të kërcej në park. Aspak ethe të shtunën mbrëma për Akash, vetëm ato të së dielës, duke bërë rojën përpara kishës për të lejuar të
krishterët që të marrin pjesë në Meshën nga afërm, me kujdes, dhe qetë. Ishte me të vërtetë një roje, me një mik, në derën e kishës së Shën Gjonit në Lahore të e dielën e 15 Marsit. Në një moment erdhi njëri, në fakt, e sulmoi. Të dy u përpoqën për të ndaluar atë, sepse dukej qartë se ai nuk ishte një prej besimtarëve të vonuar. ishte, në fakt, një taliban. Si rezultati lindi një përleshje, gjatë të cilës Akash kuptoi se njëri përballë tij kishte një rrip eksploziv nën veshjen që mbante. Ishte pra një kamikaz islamik. Personi në fjalë tashmë e kishte ndezjen eksplozivin dhe Akash nuk mendoj dy herë. Ai e përqafoi atë duke e shtrënguar fortë, dhe shpërtheu bashkë me të. Duke bërë mburojë me trupin e tij ai shpëtoi shumë jetë njerëzish. Bilanci qe vetëm nëntë të vdekur në kishë që ai sulmoi. Do të kishin qenë shumë më tepër, pa sakrificën e tij, sepse kisha ishte përplot. Shikoni fytyrën e tij (të vërtetë). Ai ishte një njeri (burrë), një njeri (burrë) i vërtetë, i falsifikuar si tillë në një mjedis të tillë armiqësor. Berliche, teolog i madh si të gjithë djajt, e di mirë kërkesën e të krishterëve, të bëhet çdo burrë (ose grua) një hero (një shenjt, është e njëjta) duke lëshimi të gjithë rezervat pozitive. I mallkuari duhet të bëjë të kundërtën, në mënyrë që çdo burrë (apo grua) të kalbet në batërdinë kompozimit zoologjik.